Gatunki Marihuany
5 postów
Ruderalis to dzika bądź też zdziczała i autofloweringowa odmiana. Zaledwie kilka tygodni po kiełkowaniu rośliny zaczynają rozwijać pąki, podczas gdy dalej rosną. Mają one skłonność do tego, aby pozostać małych rozmiarów pomiędzy 0,3 a 0,9 metra. Ich gatunek oraz odmiany różnią się we właściwościach rozwoju kwiatów.
Pewny seedbank postanowił zmierzyć się z odmianą z Rumunii, która podczas całej fazy wzrostu rozwija pąki. Wczesnym latem rośliny rzeczywiście rozwinęły pąki, ale nie główki kwiatowe, czyli główny szczyt rośliny. Przez jesień roślina rosła dalej, jednak w okresie dojrzewania nie wytworzyła trychomów.
Dostępne w sprzedaży odmiany są dokładniej zdefiniowane. Rośliny kwitną, jeśli osiągną dany wzrost. Na początku tej krytycznej fazy przestają one rosnąć w górę i zaczynają rozwijać pąki. Do takich roślin należy odmiana Low Ryder.
Gatunki indici oraz sativy to klasyczne odmiany marihuany. Większość dostępnych dzisiaj odmian to wynik krzyżówki tych dwóch pra-gatunków. Ze względu na to, że roślina marihuany i człowiek już od tysięcy lat żyją niczym w symbiozie, obojętnie w jakim celu człowiek tej rośliny używa, jej nasiona są wymieniane poza granice państw i kontynentów aby stworzyć populację roślin z różnorodnych odmian. Na przykład holenderskie nasiona zostały przedstawione w innych tradycjonalnych obszarach uprawnych, między innymi w Meksyku, na Jamajce i w Tajlandii, w latach osiemdziesiątych.
Przez 40 lat doświadczenia z hodowlą marihuany rośliny te znacząco się zmieniły. Growerzy zaczęli od hodowli rodzimych odmian i z biegiem czasu poszerzali ich wybór. Teraz dostępnych jest tysiące odmian marihuany z całego świata. Są to hybrydy, hybrydy hybryd, ustabilizowane krzyżówki i szczególnie dzięki umiejętnemu klonowaniu są prawie wszędzie dostępne wartościowe sadzonki różnych odmian.
Od XVIII i XIX wieku, czyli od czasów, kiedy marihuana była popularnym surowcem do produkcji lin, papieru czy tekstyliów, cannabis jest oddomowiany szczególnie dla zachodniej uprawy. Hodowcy mają dzisiaj do dyspozycji gamę tysięcy odmian nasion, w której każdy znajdzie coś odpowiedniego dla siebie.
Rośliny gatunku sativy są zadomowione na całym świecie. Silniejsze odmiany można znaleźć w obszarach równika i podrównikowych, na przykład w Kolumbii, Panamie, Meksyku, Nigerii, Kongo, Indiach i Tajlandii. Rośliny te często dłużej dojrzewają, ponieważ pochodzą z cieplejszych regionów klimatycznych. Takie odmiany są zazwyczaj bardzo silne i zawierają wysoki poziom THC.
High, jaki indukują takie odmiany jest najczęściej opisywany jako psychodeliczny, marzycielski, odcinający i wspomagający kreatywność. Zapach, który jest wydalany przez pąki z reguły jest słodki, a nawet osiąga nuty korzenne. Dym jest lekkiej natury, jednak ta właściwość może się okazać zawodna.
Rośliny gatunku sativy rosną stożkowate, można powiedzieć, że w kształcie choinki. Ich liście mają długie i ząbkowane „palce”, a odstęp pomiędzy łodygami jest dosyć spory i cała roślina krzepko się rozwija. Rośliny te w warunkach outdoor często rosną bardzo wysokie, a w warunkach indoor są ciężkie do opanowania jeśli chodzi o wysokość.
Sativy, które rozwijają się w okolicach równika, rodzą długie i średnio grube pąki. Pod sztucznym światłem i niedostatecznej intensywności, ale również w warunkach strefy umiarkowanej kwiaty mają skłonność do niepełnego rozwinięcia się, czyli są chudsze i dłuższe. W obszarach, w których panują krótkie okresy wegetacyjne, pąki często nie dojrzewają przed nadejściem zimy.
Rośliny gatunku indici rozwinęły się w Środkowej Azji, dokładniej mówiąc pomiędzy 25 a 35 szerokością geograficzną. Pogoda jest tam najczęściej bardzo zmienna. W ciągu roku warunki atmosferyczne zmieniają się raz po raz okresami suszy albo ulewy bądź też słonecznej pogody. Aby w takich warunkach zapewnić przetrwanie jakiemuś gatunkowi, grupa roślin jest zdana na silnych i dopasowujących się przedstawicieli. Dlatego niektóre rośliny rosną lepiej niż inne – w zależności od warunków klimatycznych.
Indici, łącznie ze wszystkimi odmianami kusha, odznaczają się szczególnymi cechami: szybciej dojrzewają, mają krótkie i kompaktowe łodygi oraz szerokie, krótkie, ciemnozielone aż po fioletowe liście. Ich pąki są zazwyczaj nieszczególnie długie, ale bardziej gęste, ciężkie, grube i rosnące wszerz. Ich zapach jest żrąco „cuchnący” – skunkowy i przy paleniu często powodują silne ataki kaszlu.
Rośliny indici zostały stworzone ze względu na swoją zawartość żywicy, która jest ważna dla produkcji haszyszu. Po tym, jak te nowo stworzone gatunki stały się popularne na zachodzie, szybko stały się lubiane wśród wszystkich palaczy. Najlepsze indici mają działanie rozluźniające, wręcz uspołeczniające, które pozwala konsumentowi zjednoczyć się ze światem. Odmiany kusha to indici, które zostały stworzone w dolinie Hindukush na północy Afganistanu, w Pakistanie oraz w Indiach. Są to indici, które wielokrotnie wykazują się podobnymi bądź tymi samymi właściwościami. Różnica pomiędzy kushem a innymi odmianami indici jest odczuwalna bardziej w niuansach aniżeli w znacznych różnicach.
Marihuana, która jest głównie uprawiana w Stanach Zjednoczonych, wywodzi się z odmian, które zostały stworzone z cannabis indica oraz cannabis sativa. Kolejny gatunek, mianowicie ruderalis, również może być używany, na przykład do tworzenia nowocześniejszych odmian autofloweringowych, które zaczynają kwitnąć niezależnie od długości trwania dnia. Preferowane odmiany kush, które również zwane są afghani, stanowią podgatunek linii indica.
Rośliny tego samego gatunku różnią się swoim wyglądem w zależności od geograficznego położenia. Przykładowo rośliny rosnące na południu Afryki, północy Meksyku a odmiany indici. Rośliny marihuany w obrębie tych grup różnią się jeśli chodzi o ich wygląd, czas kwitnienia oraz moc. Zawartość THC również jest zmienna. Różnica w pierwotnych dla cannabisu strefach klimatycznych jest najczęściej natury jednorodnej i w każdym większym obszarze występowania bardziej heterogeniczna.
Te rośliny, których pochodzenie wywodzi się z mniejszych obszarów występowania, wykazują znacznie mniej różnic pomiędzy sobą. Zależy to od niezmiennej pogody, jaka panuje w obszarach tropikalnych. W strefie umiarkowanej, czyli u nas, można zauważyć znaczne zmiany pomiędzy poszczególnymi roślinami cannabisu, ponieważ raz zdarza się, że rok będzie raczej zimny i mokry, a raz gorący i suchy.
Szczególnie różne są odmiany, które pochodzą z północnej szerokości geograficznej, przez co cały rząd roślin niezależnie od pory roku dobrze się rozwija. W większości dziś dostępnych odmian chodzi o hybrydy wymienionych gatunków. Są one celowo hodowane, aby wypracować najlepsze warunki oraz właściwości odpowiednich do wymagań.
Na początku lat siedemdziesiątych hodowcy mieli tendencję do krzyżowania ze sobą odmian pochodzących z różnych szerokości geograficznych (mianowicie tych z Afganistanu, Indii, Kolumbii, Meksyku, Tajlandii oraz obszarów równikowych Afryki). Wynikiem tego jest pierwsza udomowiona odmiana, między innymi Skunk #1, Big Bud, Williams Wonder, Haze, Northern Lights oraz Afghani Kush. Druga generacja growerów użyła odmian pochodzących z Brazylii, Południowej Afryki oraz z Birmy.
W przeciągu kilku lat hodowcy byli w stanie pracować z nowo powstałymi odmianami. Doprowadziło to do coraz to większego osiągalnego highu, szybszego czasu dojrzewania, bardziej kontrolowanego aromatu oraz wzrostu, większych pąków i lepszej odporności na szkodniki oraz choroby.
W większości przypadków dzisiaj oferowanych linii odmian nasion marihuany mamy do czynienia z wielokrotnie hybrydyzowanymi odmianami, które z tymi pierwotnymi nie mają już za wiele wspólnego. Odmiany te zostały krok po kroku dopasowane do nowoczesnych potrzeb. Podsumowując, w przeciągu 40 lat hodowli marihuany znaczące właściwości tej rośliny zostały zasadniczo zmienione.
